Wellington 29-10-2016

Na een zeer karig ontbijtje (maar het kostte ook niet veel) zijn we Whanganui nog even ingereden om de auto door de wasstraat te doen, was wel nodig na de jungelrit van gisteren. We vervolgen de reis langs de kust naar het zuiden en stoppen in Foxton, waar we de zee even willen zien. In dat dorp zien we een replica van een oer-Nederlandse molen en een eettentje, knal oranje geverfd , met oer-Nederlandse versnaperingen. Maar ook, net achter de molen, een hal waarin Maori kunst en nijverheid te zien is. Een vreemde combinatie van culturen. Een corpulente Maori vrouw verteld ons enthousiast over alle gebruiksvoorwerpen, vooral veel voorwerpen van botten, hout en schelpen die gebruikt werden om elkaar op het slagveld op gruwelijke wijze toe te takelen. Ook gebruikt bij koloniale ontmoetingen, overigens. Verder houtsnijwerk en manden vlechten. Hier merken we weer hoe gedreven de mensen zijn in het vasthouden en uitdragen van hun cultuur. We rijden door naar het strand, waar een harde gure wind staat, maar we hebben toch even de Tasman-zee gezien. We rijden door richting Wellington, waar de weg steeds drukker wordt. We vinden ons adres in een voorstad, maar er blijkt niemand huis. Na een telefoontje blijkt dat de boeking afgezegd was, maar dat was niet doorgegeven.  Via internet vinden we snel wat anders; een hotel in het centrum van Wellington. Prima plek voor twee nachten, al moeten we erg wennen aan het lawaai van de stad.